κακοτέχνιος

κακοτέχνιος, ὁ (Α) (μόνο στη γεν.) φρ. «κακοτεχνίου δίκη»

(δικαν. όρος) δίκη για συνεργία σε απάτη, δόλο ή βλάβη, από κακή πρόθεση Λυσ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < κακ(ο)-* + τέχνη].